Егер арамызда жер басып жүргенде қызыл шырайлы жүзінен мейірімділіктің шуағы төгіліп тұратын Әбдібек Аралбайұлы ағамыз өзінің 80 жасқа толғанын ауданымыздағы әдебиет сүйер қауыммен шат-шадыман күйде атап өткен болар еді-ау… Амал қанша, айла таптырмас ажал арамыздан жаны жайсаң жанымызды алып кеткеніне де бір жарым жылдың жүзі болып қалыпты. Бірақ, өмірден өтсе де ақиық ақын ағамыздың өзіне тән қоңыр даусы, қамқор үні, жайдары жүзі, ширақ қимылы көз алдымыздан кетер емес…
Әбдібек аға өзінің жүрегін жарып шыққан өлеңдерімен де, жалпы адамгершілік бітім-болмысымен де, шуақты мінез құлқымен де соңынан ерген сөз патшасы – қасиетті өлеңге құмар кейінгі буынға үлгі-өнеге бола білген нағыз ұстаз еді. Өз шығармашылығына деген әділ де, адал ұстанымынан титтей де қия баспай бұл өмірге түзу келіп, түзу кетті дей аламыз. Әбекең тек жастардың жетекшісі ғана емес, үлкен жанашыр қамқоршысы да еді. Одан кейінгі қасиеті, өлең жазуға талаптанып жүретін жастарды тани алатындығы және оларды жанындай жақсы көріп, өзіне жақын тартып, қолдап-қуаттап жүретіндігі еді. Әбдібек ағамыз Түлкібас аудандық «Шамшырақ» коғамдық-саяси газетінің жанынан құрылған «Шабыт» әдеби бірлестігінің белді мүшесі болды.
Аудан жұртшылығы Әбекеңді Түлкібастың бас ақыны деп таныды. Жасының келіп қалғанына қарамастан жаңалыққа жаны құмар ағамыз қазіргі заманауи байланыс құралдарының қызметін де кеңінен пайдаланып, әлеуметтік желіде шарлауды да бір кісідей атқара білді. Жазған өлеңдерін компьютерде өзі теріп, беттей алды. Соның арқасында оқырмандарына «Насихат», «Перзент сөзі», «Ізде мені» атты кітаптарын ұсынып, олардан кезінде жоғары бағасын алғаны да әлі есімізде. Әр тақырыпқа тыңнан жол салып, өзінің поэзия әлемінде нағыз дүлдүл екенін танытты.
Табиғатының көркемдігіне тіл жетпейтін шағын ғана Пістелі ауылында кіндік қаны тамған Әбекең облыстық, аудандық ақындар байқауының, талай мүшәйралардың жеңімпазы атанып, Түлкібастың даңқын бүкіл қазақ еліне асқақтата білді. Ақындықтан бөлек бір бойында ұсталық, әншілік, электриктік, көлік жүргізушілік, аңшылық, батагөйлік қасиеттері молынан қонған ол кісінің музыкалық аспаптарды да еркін игеріп алғандығын да жерлестері жақсы біледі. Жыр жампозы, белгілі ақын, Түлкібас ауданының Құрметті азаматы Әбдібек Аралбайұлы ағамыздың жасы менен едәуір үлкен болса да атымды толық атамай «Ореке»деп еркелете айтушы еді. Кейде түн ортасында (шабыты шарықтаған тұста) қоңырау шалып, жаңа жазған, сиясы әлі кеуіп үлгермеген өлеңдерін оқып беруші еді. Туған інісіндей көріп, жанынан тастамай аудан көлемінде өтіп тұратын түрлі әдеби-мәдени іс-шараларға ертіп жүретін…
— Құдай қаласа, 80 жасқа толғанға дейін жаңа кітабымды шығару ойымда бар. Бүгінде соңғы жылдары жазып жүрген өлеңдерімнің басын құрап, жинақтауды қолға алып жүрмін,-деуші еді кезіккен жерде Әбдібек ағам. Амал нешік, оған айтып келмес ажал жол берді ме? Бақұл болыңыз, Әбдібек аға! Жарқын ісіңіздің жалғасы енді өзіңіз талмай баулыған шәкірттеріңіздің қолында. Жаратқан иеміз сол жастарға қуат берсін. Алтын жағамыздай ақын ағамыздың артында қалған мәңгі өлмес жыр жолдары, өзіне жарасып тұратын қоңыр даусы, қамқор үні, мейірімді жүзі жадымызда үнемі жаңғырып тұра беретін болады…
